Сборная экскурсия по Беларуси
Трыпціх Вушаччыны

Маленькая вёска БЫЧКІ — радзіма вялікага ВАСІЛЯ БЫКАВА. Маляўнічая сядзіба «Бычкі», ахутаная духам беларускага сялянскага побыту, дае магчымасцю сутыкнуцца з гісторыяй жыцця найвялікшага беларускага пісьменніка. Сядзібны дом дапаўняюць хлеў, гумно. У доме-музеі — рэканструкцыі роднага до­ма пісьменніка — размешчана этнаграфічная экспазіцыя, дзе ўбачым прадметы хатняга ўжытку сям’і, а таксама дакументальныя сведчанні: фатаграфіі і дакументы, лісты пісьменніка з фронту…

Глыбокі след тут на Ушаччыне пакінула Вялікая Айчынная вайна. У верасні 1943 го­да бы­ла створана Ушацкая партызанская зона, у якой знаходзіліся 16 брыгад і налічвалася больш за 17 000 чалавек; тут дыслакаваўся Беларускі штаб партызанскага руху. Увесну 1944 гады да партызанскіх меж бы­ло сцягнута больш 60 ты­сяч карнікаў і 11 красавіка пачалася найзначнейшая за ўсю гісторыю вайны карная аперацыя. 25 сутак партызаны вялі цяжкія баі і ў ноч на 5 траўня ажыццявілі прарыў блакады — карнікі страцілі больш за 20 000 салдат і афіцэраў, загінула больш за 2 000 партызан … У 1974 годзе на месцы прарыву блакады, у 7 км ад Ушач, адкрыты мемарыяльны ком­плекс «ПРАРЫЎ» — убачым гэты грандыёзны помнік…

Горад УШАЧЫ атрымаў Магдэбургскае пра­ва ў 1758 годзе. Да нашых дзён захаваліся некалькі пабудоў стогадовай даўніны: млын і касцёл Святога Лаўрына пачатку ХХ ст. Але тут нас будуць цікавіць не толькі архітэктурныя помнікі, у цэнтры горада ўбачым пастаўленыя нядаўна помнікі-бюсты народным пісьменніку і паэту Беларусі Васілю Быкаву і Рыгору Барадуліну (скульптары Ігар Засімавіч і Аляксей Сарокін). Ва Ушачах мы адправімся ў тыя месцы, якія маюць непасрэднае дачыненне да РЫГОРА БАРАДУЛІНА — дом, дзе ён жыў; магілу, дзе здабыў вечны супакой… Насычаны ўражаннямі дзень дапоўніцца смачным АБЕДАМ.

А затым накіроўваемся на экскурсію ў лавандавае царства — вілу з лавандавым полем «ЛАВАНДА ЛЕПЕЙ» у вёсцы Чэрэсава. Сядзіба «Лаванда Лепей» размясцілася на беразе возера. Прыехаўшы сюды, Вы будзеце зачараваны маляўнічымі відамі: з аднаго боку — ціхая вада, з другога — квітнеючая лаванда. Яе красаваннем ёсць магчымасць атрымаць асалоду ад да сярэдзіны ліпеня. Але не бяда, калі лаванда адцвіла! Буянства расліннасці, п’янлівае паветра, добрыя сувеніры зробяць Ваш дзень. Пачынаем наведванне са знаёмства з гасціннымі гаспадарамі — Лорай і Артурам Паўлавымі, якія размясціліся тут 10 гадоў таму. А нядаўна яны набылі яшчэ адну сель­скую хатку і перарабілі яе… у карцінную галерэю. Бо Лора Паўлава — мастачка, тут у старым до­ме абсталявана яе майстэрня «ГАЛЕРЭЯ ЛЕПЕЙ».
Што будзе:
• Знаёмства з вілай з лавандавым полем «Лаванда Лепей»
• Аповяд пра ўласцівасці і асаблівасці лаванды
• Час на фатаграфаванне сярод палёў лаванды ў возера
• Прагулка па вёсцы Чэрэсава
• Наведванне майстэрні «Галерэя Лепей» (побач з вілай)
• Экскурсія ад гаспадыні па галерэі
• Магчымасць купіць шматлікія сувеніры з лаванды (букеты з лаванды і сухацветаў, саджанцы лаванды ў се­зон, сашы з лавандай, васковыя свечкі, мёд з лавандай, паштоўкі…)
• Магчымасць купіць арыгінальныя карціны мастачкі
• ЧАЯПІЦЦЕ: гарбату з лавандавым галлём

Працягнем экскурсію ў ЛЕПЕЛІ, які ўтульна размясціўся ў маляўнічым абрамленні азёр. Першыя летапісныя згадкі пра Ле­пель адносяцца да 1439 го­да. Размешчаны на шля­ху «з варагаў у грэкі», Ле­пель спрадвеку меў стратэгічнае значэнне, якое і вызначыла яго шматвяковую гісторыю. Лепельскае возера — сапраўдная каштоўнасць горада. Вялікае, празрыстае, глыбокае, яно працягнулася ў даўжыню амаль на 8, а ў шырыню — на 2 км. Стары Ле­пель з 1586 го­да належаў Льву Сапегу, які перанёс горад на новае месца і, такім чынам, фактычна даў гораду новае жыццё. Падчас экскурсіі мы агледзім помнік Вялікаму гетману і канцлеру Вялікага Княства. Да нашых дзён у Лепелі ацалелі два помнікі архітэктуры — мураваны касцёл св. Казіміра, збудаваны ў 1876 годзе, і драўляная Пятніцкая царква, перабудаваная ў пачатку XX стагоддзя. Таксама мы ўбачым сапраўдны брэнд Лепельскага раёна — помнік «ЛЕПЕЛЬСКІ ЦМОК» (скульптар Леў Аганаў; ён таксама аўтар помніка Сапегу). Скульптура ўсталявана на беразе возера ў гарадскім пар­ку — як не сфатаграфавацца з гэтым сімпатычным цмокам?